Kendimi çok kötü hissediyorum hem de sabahtan beri. Sürekli birilerine anlatmak istiyorum bugün Ozan'a anlattım Buse'ye anlattım biraz o kadar rahatladım ki. Ama her şeyi anlatmadım her şeyi de anlatmak istemiyorum sanki anlatınca hop bozulacakmış gibi... Ağlamak istiyorum. O kadar çok ağlamak istiyorum ki. Çok fazla ağlamak istiyorum. Ben gayet iyiydim ve sonra geldi benim aklımı karıştırdı. Kendimden nefret ediyorum ondan da nefret ediyorum. Onunla olması gerekiyormuş. Onu sevecek artık biliyorum ben. Bana söylediği her şey yalan mı Allah'ım. Peki niye gelip söylüyor o zaman? Niye ben hep kabullenen taraf olmak zorundayım. Niye ben gidip artık sarılmak istesem de sarılamıcam. Ve ben niye buraya yazıyorum. Bugün bazen birinin omzuna kafamı yaslayıp öylece kalmayı çok istedim. Ama kimseye yapamadım. Çünkü kimse yok. Yapabileceğim kişiler beni boğuyorlar ve diğerleri de yakın değiller. Şimdi omzumu koyup öyle oturacağım anlatacağım kimsem yok. Omzunda ağlayabileceğim kimsem de yok. İçine atmak diyorlar heralde buna. Peki ben patlayacak mıyım bi gün böyle giderse. Patlamak istemiyorum. Kimseye bir şey anlatmak istemiyorum. Herkes iyi olduğumu düşünsün çünkü sonra tekrar açıklama yapmak zorunda kalıcam. Bugün nasılsın iyi misin noldu onun yüzünden mi hep bunu soracaklar. Çok kalbim. BÖYLE OLSUN İSTEMİYORUM diye bağırmak istiyorum. Ayrılmak tamam ama onun bir başkasını sevdiğini bilmek. Bir başkasının olduğunu. Bugün çok kötü bir gün. Yalnız başıma kalmak istiyorum. Güneşin altında öyle yatmak istiyorum yanımda birileri olabilir ama sussunlar konuşmasınlar. Herkes kendisini kendi dertlerini düşünsün. Derin derin nefes alabileceğim hiçbir yer yok. Ama benim derin derin nefes almaya ihtiyacım var. Bol bol derin nefes ama güzel bir yerlerde. Bugün Ali'yle Cumhuriyet Meydanı'nda otururken bıraksalar öylece oturabilirim dedim o da bende dedi. Ama bırakmıyolar dedim mecburen kalktık ve dersaneye gittik. Yemin ederim öylece bıraksalar öylece oturabilirim. Kendi kendime her şeyi tekrar tekrar anlatabilirim. Ama olmuyor işte. Her şey o kadar aynı ki benim yeni bir şeylere ihtiyacım var. Daha önce yeni arkadaş bulmak zor geliyor uzaklara gitmek de zor geliyor demiştim. Ama şimdi çok istiyorum. Yeni birilerini istiyorum hayatımda tanıması zor insanları ama ben istiyorum. Yeni ortamları istiyorum. Artık çok sıkıldım ve çok bunaldım. Bunun yüzünden sevdiklerimin kalbini kırmaktan korkuyorum. Ağlamak istiyorum ama ağlamıcam. Çünkü ağladıkça ne yapacağımı bilemiyorum. Ne için ağladığımı hatırlayamıyorum. Burda böyle bacaklarımı titreterek ya da hareket ettirerek artık her neyse bu hareketin adı tek yaptığım şey bu. Bu da olacak işte. Hep böyle yapıyorum çünkü hep bu hareketi yapıyorum. Umarım uyuyabilirim. Umarım rüya görmem. Uyumak istiyorum lütfen uykusuz kalmıyım. Zaten kendimi bok gibi hissediyorum.